ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ.....

Η καλοκαιρινή γιορτούλα μας για φέτος, ξεκίνησε "σαν παλιό σινεμά...." για να θυμίσει πράγματα στους παλιότερους και να δείξει κάποια άλλα στους νεότερους.....

Τα σκηνικά μας ιδιαίτερα φροντισμένα από τη συνάδελφο Γιάννα Πατιού, της οποίας η συμβολή  υπήρξε καθοριστική σε όλη την προετοιμασία αλλά και την παρουσίαση της γιορτής και την ευχαριστώ ακόμη μια φορά γι' αυτό.

 Λίγο κους - κους ....μέχρι να μαζευτούν όλοι.....επιβάλλεται!!!!!

Και να τα κορίτσια μας με τα μαντηλάκια τους με  τον "Ήλιο του μεσημεριού " σε πρώτο πλάνο......και την Αλίκη Βουγιουκλάκη να τραγουδά....

Ένα κοχύλι μεσ' στο φως του φεγγαριού

                                                        το στόμα του παλικαριού
                                                       Μέσα στο φύσημα τ' ανέμου
                                                    σε καρτερώ να'ρθείς καλέ μου
                                                        στον ήλιο του μεσημεριού

Και παίρνουν τη σκυτάλη τα αγόρια όταν ακούγεται η φωνή του  Δημήτρη Παπαμιχαήλ....

                                            Ένα στεφάνι παπαρούνες στα μαλλιά
                                            και στην καρδιά μου φτερουγίζουν δυο πουλιά
                                            στάζουν τα χείλη σου αρμύρα
                                            δέθηκα στην δική σου
                                            στο ήλιο του μεσημεριού

Και νάτοι όλοι μαζί...να πλέκουν κορδέλες με τα φύκια του γυαλού......

Μα να......η φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου........

Απόψε ήρθα για να πιω

                                                                 λιγάκι παραπάνω.
                                                               Τέτοια που είναι η ζωή
                                                               τέτοια κι εγώ της κάνω.

Έχω στενάχωρη καρδιά,

                                                               σεκλέτια δε χωρούνε
                                                             και οι χαρές που καρτερώ
                                                              μη σώσουνε και' ρθούνε.

Ναι αλλά και η Μελίνα τραγουδούσε φίνα......"Τα παιδιά του Πειραιά"

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι

                                                 τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
                                                 Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
                                                 και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Μέχρι να εμφανιστούν τσιγγάνες όλο χάρη και η φωνή των Αυλωνίτη και Φωτόπουλου να γεμίζει την αυλή του νηπιαγωγείου μας....

Γαρύφαλλο στ' αυτί και πονηριά στο μάτι

                                                Η τσέπη άδεια πάντοτε, μα η καρδιά γεμάτη
                                                Γαρύφαλλο στ' αυτί και ποιος θα σου τ' αρπάξει
                                                Σφιχτή γροθιά το στήθος σου, που σκίζει το μετάξι

 

Και η συνέχεια με Αυλωνίτη......

Αχ βρε παλιομισοφόρια
τι τραβάν για σας τ' αγόρια

Και ήρθε η ¨ωρα του Τώνη Μαρούδα που έπιασε τα όργανα......

                                                                 Άρχισαν τα όργανα
                                                                 σήκω απ' τη θέση σου
                                                                 χόρεψε ζεϊμπέκικο
                                                                  λύγισε τη μέση σου

Φτου σου κοπελάρα μου

                                                            ε ρε τι μου κάνεις πω πω πω
                                                                 έτσι μου γουστάρεις
                                                                    έτσι σ' αγαπώ

    

Αλλά και ο αξέχαστος Δημήτρης Χορν όλο παράπονο και γινάτι.....

                                                                Τα γιασεμιά εσκύψαν
                                                                  για το χατήρι σου
                                                                 κι ολόκληρο το κρύψαν'
                                                                      το παραθύρι σου

Βρε, ας είν' καλά το γινάτι σου

                                                          δε σου θυμώνω εγώ
                                                       Κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου
                                                         Εγώ δε σε παρεξηγώ

Και φυσικά από την ίδια φωνή δε θα μπορούσαν να λείπουν από τη γιορτή μας.....οι θαλασσιές οι χάντρες.....

                                          Οι πράσινες οι κόκκινες οι θαλασσιές σου οι χάντρες

στα χέρια χτες εφέρανε
δέκα λεβέντες άντρες.
Φέραν κακό και ταραχή στης Κοκκινιάς τις μάντρες,
οι πράσινες οι κόκκινες οι θαλασσιές σου οι χάντρες.

                                                            Ωχ, βγάλε τα στολίδια σου
                                                            που βάζεις σαν περνάς και
                                                             πάψε τα παιχνίδια σου
                                                              και μην μας τυραννάς.

Να μαζευτούμε βρε παιδιά......Να χαιρετίσουμε........

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μια χαρούμενη γιορτή με ακόμα  πιο χαρούμενα και χαμογελαστά παιδιά που όλη μέρα σιγοτραγουδούν τραγούδια διαχρονικά......τραγούδια με τα οποία οι παλιότεροι ερωτεύτηκαν, έκλαψαν, πόνεσαν, γέλασαν και πάνω απ΄όλα γλέντησαν!!!!!!

Ένα υπέροχο τμήμα που μου κράτησε όλο το χρόνο συντροφιά και το οποίο δε θα μπορούσε παρά μόνο έτσι να μας αποχαιρετίσει....Με γέλιο και χαρά τραγούδι και καλή καρδιά!!!!!!!