ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΡΟΣΩΠΑ: 20
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
: Άσπρο μακρύ φόρεμα, στεφάνι με
φύλλα δάφνης στα μαλλιά. Διαγώνια κορδέλα στο στήθος με το όνομα
ΕΛΛΑΔΑ:
Γαλάζιο μακρύ φόρεμα, γαλάζια κορδέλα
στα μαλλιά. Διαγώνια κορδέλα στο στήθος με το όνομα
ΔΟΞΑ:
Ροζ μακρύ φόρεμα, ροζ κορδέλα στα
μαλλιά. Διαγώνια κορδέλα στο στήθος με το όνομα
ΑΦΗΓΗΤΡΙΕΣ
(3) : Ποδιές από χαρτί βελουτέ με
σχέδια από λαϊκή παράδοση.
ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ(8):
Φεσάκια κόκκινα στο κεφάλι.
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ
(6): Ποδιές από χαρτί βελουτέ με
σχέδια από λαϊκή παράδοση.

*Όσα παιδάκια έχουν και μπορούν φορούν παραδοσιακέςστολές.
Σκηνικό: Σε μπλε χαρτί του μέτρου, ζωγραφισμένο ανοιξιάτικο
τοπίο. Πάνω, στον ουρανό, χελιδόνια από κάνσον χαρτί που κρατούν χάρτινες
ελληνικές σημαιούλες στο ράμφος τους. Στη μέση, το σύνθημα «Ελευθερία ή
Θάνατος»

(Μπαίνουν στη σκηνή πιασμένες χέρι χέρι,
η Ελλάδα, η Ελευθερία, η Δόξα και οι αφηγήτριες, χορεύοντας το τραγούδι: « Ξύπνα καημένε μου ραγιά» )

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Λένε πως έχω άρωμα, σαν όμορφο λουλούδι
και φτιάχνουνε για μένανε το πιο όμορφο τραγούδι.

Λένε πως είμαι ολόλευκη, σαν άσπροσυννεφάκι
σ΄ όλο τον κόσμο να γυρνώ με το απαλό αεράκι.

Αξία δίνω στη ζωή, σε όλους ευτυχία
και όλοι με γνωρίζετε είμαι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.


ΔΟΞΑ
Για σένα αγωνίστηκαν οι Έλληνες γενναία
και σήκωσαν πολύ ψηλά, του έθνους τη σημαία.

Σήμερα σε γιορτάζουνε σε όλη την Ελλάδα
που στα γαλάζια ντύθηκε με χάρη και ομορφάδα.

ΕΛΛΑΔΑ
Ποτέ χωρίς τη λευτεριά δεν άντεξε η καρδιά μου.
Για αυτήν πάντα αγωνίστηκα μαζί με τα παιδιά μου.

Και σκλαβωμένη έζησα για 400 χρόνια,
στους Τούρκους που δεν έδειξαν ούτε σταλιά συμπόνια.

Αλά αγώνα έκανα μεγάλο για την Ελευθερία
και γράφτηκε όπως άξιζε στη νέα ιστορία.

1Η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ
Στις 25 του Μαρτιού τη Λευτεριά τιμούμε
και όλα όσα έγιναν μαζί ας θυμηθούμε.

Όμως για να ‘ρθει η Λευτεριά, θέλει ολαός Παιδεία
να μορφωθεί για να σκεφτεί με τόλμη και σοφία.

Στους σκλαβωμένους Έλληνες αυτά δίδαξαν με αγάπη
άλλοι μεγάλοι έλληνες του γένους μας δασκάλοι.

2Η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ
Αγωνιστής της Λευτεριάς ο Ρήγας ο Φεραίος,
έδωσε με τους στίχους του, θάρρος στους σκλαβωμένους.

«Καλύτερα» τους φώναξε, «μια ώρα ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».

Αλλά ήταν και ο Κοραής, άλλος μεγάλος άντρας
που τ’ όνειρο της Λευτεριάς έσπειρε απ’ άκρη σ’ άκρη.

3Η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ
Μα και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Κολοκοτρώνης
μάχες μεγάλες έδωσαν κι αυτοί για Λευτεριά.

Ο Μιαούλης με τα μπουρλότα του, μα και η Μπουμπουλίνα
με θάρρος αγωνίστηκαν και αυτοί για την Πατρίδα.

Ο Διάκος μα και ο Μπότσαρης στο φημισμένο Σούλι
μαζί με τους λεβέντες τους έστηναν καραούλι.

( Όλα τα κορίτσια, παίρνουν τη θέσης τους στο κέντρο της σκηνής- στο βάθος.Μπαίνουν στη σκηνή τα κλεφτόπουλα, χορεύοντας το ομώνυμο τραγούδι)

1ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Ποιος άραγε δεν άκουσε για μας τους μαύρους κλέφτες
που ζήσαμε σαν τα θεριά σε ράχες και σε πέτρες;

Ποιος τάχα δεν εδάκρυσε σε τούτο το τραγούδι
για το μικρό κλεφτόπουλο, της νιότης το λουλούδι;


2ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Αβάσταχτη ήτανε για μας, των Τούρκων η σκλαβιά
γι’ αυτό πήραμε απόφαση να πάμε στα βουνά.

Αφήσαμε τα σπίτια μας , την οικογένειά μας
Τη Λευτεριά ζητήσαμε με φλόγα στην καρδιά μας.

3ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Τους Τούρκους πολεμήσαμε με δυνατή καρδιά
και δείξαμε σε όλους αυτή τη λεβεντιά.

4ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Με θάρρος κυνηγήσαμε την κάθε αδικία
και όλοι πολεμήσαμε για την Ελευθερία.


5ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Τα όπλα είχαμε για συντροφιά, τις πέτρες προσκεφάλι
μα στον εχθρό δε σκύψαμε ποτέ μας το κεφάλι.

Μέρα και νύχτα ξάγρυπνοι μονάχοι σα λιοντάρια
στον πόλεμο φανήκαμε γενναία παλικάρια.

6ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Στη μάχη δε δειλιάσαμε ούτε για μια στιγμή
τη Λευτεριά ζητούσαμε με δόξα και τιμή.

Κι αν ήμασταν χωρίς φαϊ στα σκοτεινά κρυμμένοιμια σκέψη μας δυνάμωνε:
« Η Ελλάδα σκλαβωμένη!!!»

7ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
Χαρά μας ο αγώνας μας κι η Λευτεριά ελπίδα
γιατί η ψυχή μας πόναγε για τη γλυκιά πατρίδα.

Με θάρρος μέσα στην ψυχή και όνειρο τρανό
τρέξαμε για να βλέπουμε ελεύθερο ουρανό.

8ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΟ
«Μπράβο» όλοι μας λέγανε,» είσαστε παλικάρια
τίποτε δε φοβάστε, μοιάζετε με λιοντάρια».

Η Λευτεριά σαν την αυγή, σαν λαμπερό αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα έτρεξε να μας φέρει.

(Τα κλεφτόπουλα παίρνουν θέση στη σκηνή.Μπαίνουν οι Σουλιώτισσες τραγουδώντας και χορεύοντας το τραγούδι: «Έχε γεια καημένε κόσμε»)

1Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Λεύτερες ζούσανε στο Σούλι χωρίς το φόβο του πασά
ώσπου η κακιά ήρθε η ώρα και η μαύρη συμφορά.

Το Σούλι όμως κύκλωσαν οι Τούρκοι με τα όπλα
και φαίνεται θεώρησαν πως νίκησαν για πάντα.

2Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Το Σούλι σαν επάτησε του Τούρκου το ποδάρι
τρέξανε να γλυτώσουνε σκλάβες να μη τις πάρει.

Στο Ζάλογγο τις πρόφτασε των Τούρκων η στρατιά
και τότε όλες είπανε «θάνατος ή Λευτεριά»

3Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Δεν είχανε καμιά ελπίδα, παρά να παραδώσουνε
στους Τούρκους την πατρίδα.

4Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, στων Τούρκων όμως πάλι
τα χέρια άμα πέφτανε ντροπή θα ‘ ταν μεγάλη.

Θέλαν να ζήσουν τη ζωή τους, όχι νερό μες το σταμνί
μα λεύτερες , να ζήσουν σαν κύμα που πέφτει με ορμή.

5Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Δε θέλαν να είναι η ζωή τους, σαν τον αέρα του σπιτιού
μα λεύτερες σαν άνεμος που θα φυσά παντού.

Δε θέλανε να ζούνε σαν το άλογο με το ζυγό
μα λεύτερες να είναι σαν άλογο με καλπασμό.

6Η ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΑ
Με τόλμη μέσα στην καρδιά και βλέμμα καθαρό
πέσανε τραγουδώντας στου Ζάλογγου το γκρεμό.

Είπανε γεια στις βρύσες, γεια είπαν στα βουνά
χαιρέτησαν λαγκάδια και κάθε ρεματιά.

Σαν ήρθε η στερνή στιγμή, πιαστήκαν απ΄το χέρι
κι όλες μαζί χαθήκανε σα να ‘τανε αγέρι.

( Ακούγεται μουσική από Βαγγέλη Παπαθανασίου)

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Σε όλους εσάς που δώσατε για μένα τη ζωή σας
δάφνης κλωνάρια αξίζουνε, στόλισμα της ψυχής σας.

( Η Ελευθερία μοιράζει σε όλους κλωνάρια δάφνης, ενώ η Ελλάδα δίνει έναν κρίνο στην ελευθερία λέγοντας:)

ΕΛΛΑΔΑ
Κι εγώ σε σένα Λευτεριά, τον κρίνο θαχαρίσω
και τον ωραίο ύμνο σου γλυκά θα τραγουδήσω.

Η γιορτή κλείνει με τον Εθνικό Ύμνο